Na onze busreis vanaf Banff naar Calgary liepen Linda en ik naar het treinstation, om zo vlak bij ons hostel uit te komen. Dit was vantevoren allemaal zorgvuldig uitgezocht, maar we hadden weer eens pech... de trein bleek 3 dagen niet te rijden! Bepakt met backpack en rugzak liepen we met vage instructies verder, op zoek naar de vervangende bus. Helaas kwamen we pas een uur later eindelijk bij de bus aan. En in totaal 1,5 uur met je backpack door de stad lopen is zwaar vermoeiend en dodelijk voor je benen, schouders en rug. Geen goede eerste indruk voor Calgary!

Na een goede nachtrust en een pannenkoekenontbijt gingen we op weg naar Olympic Parc. Helaas zat het ov weer tegen: we waren bij de verkeerde halte uitgestapt, en de aansluitende bus die we moesten hebben reed maar 1x in de 1,5 uur. Gelukkig was een andere bus zo vriendelijk om ons vlakbij af te zetten, op een plek waar eigenlijk geen bushalte was. Na deze meevaller hebben we genoten van het Olympic Parc. Het was heel indrukwekkend en groot; de skischans en de bobbaan uit 1988 stonden er nog in originele staat. Van de schans kon je naar beneden abseilen, en de bobslee was ook een attractie geworden. We hebben het niet uitgeprobeerd maar beide wel van dichtbei gezien. Het abseilen was echt van onwijs hoog, en je werd een beetje afgeremd met een parachute. De bobslee ging wel 90 km/u, en de eerste keer toen we een foto wilden maken hadden we hem dan ook gemist!

Het is wel aan te raden om met de auto naar het Parc te gaan, want Lin en ik moesten het hele stuk in zweterig weer omhoog lopen... Boven aangekomen zijn we de skischanstoren ingegaan, hebben we van het uitzicht (en van abseilende mensen) genoten en konden we gelukkig een lift naar beneden krijgen. Daar ging ons avontuur verder: een beetje per ongeluk kwamen we in een sporthal terecht waar allemaal ijshockeywedstrijden voor de jeugd gehouden werden. Dus Linda en ik, die vonden dat we inCanada wel een ijshockeywedstrijd moesten bekijken, gingen op de tribune zitten tussen allemaal schreeuwende, fanatieke moeders. Het ging er vrij hard aan toe, met beuken, buikglijders en strafminuten.

Onze laatste activiteit op het Parc was de Sports Hall of Fame. Dit was een soort tentoonstelling, ingedeeld in zalen die verschillende sporten en de geschiedenis uitbeeldden. Het leuke eraan was dat je ook zelf actief kon zijn: zo hebben we gerolstoelraced, ski gesprongen en geijshockeyed. Ook nog een film over de ijshockeygeschiedenis van Canada gezien; ongelofelijk hoe diep dat zit. Op de terugweg moesten we helaas weer een uurtje wachten op de bus, maar uiteindelijk kwamen we laat maar voldaan thuis.

Gisteren besloten we Calgary zelf te verkennen. Weer waren er wat moeilijkheden: het was Victoria Day, en de winkels en bezienswaardigheden waren of gesloten of gingen pas laat open. We kwamen dus in een doodse binnenstad aan. Om wat tijd te verdrijven besloten we een wandeling door Chinatown en langs de Bow-river te maken, met een stop in het mooie Prince Island Parc. Daarna waren de meeste winkels wel open, en zijn we in de Eau Market, Stephen shoppingmall en omgeving geweest. Het viel wel op dat Calgary meer een zakenstad met een wat rijkere bevolking is. Mijn laatste nacht in het hostel was dra-ma-tisch. Een Chinese kamergenoot had ons al verteld dat ze om 5 uur weg moest, maar niet dat ze ook nog om half 5 haar hele tas moest in pakken (met verlichte kamer). Wat weinig geslapen dus, maar gelukkig is vandaag een reisdag. Ondanks wat tegenslagen hebben we ons toch goed vermaakt in Calgary!