Linda en ik hebben een nieuwe hobby ontwikkeld tijdens onze laatste dagen werken op critter care: watertanks vanbinnen schoonmaken! Voor degenen die dit nog nooit van hun leven hebben ervaren zal ik de procedure kort beschrijven. Eerst wordt de tank (zo goed als) leeg gepompt. Daarna wurmden linda en ik onszelf door de enige opening, en scrubten de wanden, plafond en vloer. Vervolgens werden de wanden afgespoeld door het leeggooien van emmers water, en tot slot wordt het schoonmaak water weer uit de tank gepompt en het laatste restje op gezogen. Helaas gingen er een paar dingen mis: toen ik uit de tank wilde klimmen, schoof de ladder onder mij vandaan zodat ik in het gat bungelde; de slang van de pomp waar het vieze water uitkwam viel terug het gat in waardoor ik dit over me heen kreeg; en als laatste: de tweede tank stond in de knallende zon. Combineer de hitte met de ongezonde geur van chloor, en je krijgt een beeld van de onaangename omstandigheden waarin linda en ik verkeerden. De laatste tank was nog helemaal gevuld met water, en daardoor ook de smerigste. Het water wat we eruit pompten leek wel diarree, maar alle tanks glimmen nu weer vanbinnen!

Dan de baby's, die ook een groot deel van mijn tijd in beslag nemen. Ze zijn nog steeds ongelooflijk schattig en het gaat heel goed met ze. Nala en Dumbo groeien onwijs hard (40 gram aangekomen in 2 dagen) en krijgen al echt de omvang van een opossum. Tarzan heeft een beetje een achterstand vanwege zijn ziekte, maar doet het ook hartstikke goed. Hij is het meest aanhankelijk en uiteraard mijn favoriet. Zodra ik mijn hand in de kooi steek klimt hij erop, en toen ik de was aan het opvouwen was hoorde ik hem naar me huilen omdat hij honger had. De baby's mochten bijna naar een grotere kooi, maar Tarzan is de enige die door de spijlen heen past dus we wachten nog maar een weekje tot ook hij groter is. Mijn voedingsschema is na uitputtende weken eindelijk ideaal: om 9 uur 's ochtends mijn eerste en om 9 uur 's avonds mijn laatste voeding. Eindelijk weer normale tijden dus!

Verder had ik gehoopt om Diva's vrijlating te kunnen zien, maar gisteren heb ik ontdekt dat haar wond weer open is. Ook kwam er allemaal pus uit; haar wond moet dus nog een stuk beter worden voordat ze de natuur in kan. Nina is heel erg gestresst, door het geluid van het opbouwen van de kooien, en heeft daardoor erg last van diarree. We hopen haar zo snel mogelijk te kunne vrijlaten zodat ze niet zoveel menselijk geluid om zich heen heeft, maar haar vacht is nog niet genoeg teruggegroeid. Ik kan alleen maar hope dat Diva en Nina zo snel mogelijk hun vrijeid terug krijgen, want dat is uiteindelijk toch waar je het allemaal voor doet.

Morgen is alweer mijn laatste werkdag; dinsdag is het inpak- en afscheidsdag en woensdag zitten lin en ik alweer in Vancouver. Ik heb heel veel zin om rond te gaan reizen, al vind ik het natuurlijk ook jammer om mijn baby's en alle leuke mensen van hier achter te laten. Maar het is ook goed geweest zo; op naar het volgende avontuur...