Helaas begin ik deze nieuwe blog met slecht nieuws: Lotje is overleden. Zaterdag 17 maart rond 16.00 uur om precies te zijn. Ze had al een dag diarree (waardoor ik er 's nachts uit mocht om haar te verschonen), en daar kreeg ze ook medicijnen voor. Toen Linda en ik haar een nieuwe dosis wilden geven vonden we haar dood in haar kooi. Het was een beetje een schok; niemand had dit verwacht. Men was zelfs al naar een plek aan het zoeken waar ze vrijgelaten kon worden omdat het zo goed met haar ging! De dag na haar dood vond er een autopsie plaats die ik heb bijgewoond. Zolang ik niet door mijn neus ademde waren alle ingewanden best boeiend om te zien. Er is geen doodsoorzaak gevonden, wel wat rare verkleuringen op haar darmen. Onze supervisor denkt dat ze is gestorven door de diarree, wat een koliek-achtig effect op haar had.

Nu dan de leukere dingen! Ik heb veel van het Canadese leven gezien. Zo ben ik met Linda naar de grens met Amerika gelopen (ongeveer 20 minuten lopen). Het was niet zo spectaculair als ik verwacht had; er was alleen een paal te zien met aan de ene kant Canada en aan de andere kant United States of America. Ook heb ik geassisteerd bij het vangen van een wasbeer. Hij was half dood dus een echt spannend was het niet, maar het blijft toch een eerste vangst. Gisteren zijn Linda en ik naar Langley gegaan, en omdat we een beetje verdwaald waren hebben we heel veel hiervan gezien! Uiteindelijk kwamen we toch waar we wilden: de grote winkels als London Drug en Walmart die echt álles verkopen (een drogist, supermarkt, speelgoedwinkel, kledingwinkel en boekhandel in 1 - er zat zelfs een Mc in de walmart). Toen we terug wilden naar Critter Care kon niemand ons helaas ophalen omdat er een stinkdier gevangen werd, waardoor we genoodzaakt waren een taxi te bellen. Weer een avontuur op zich: de taxichauffeur sprak slechter engels dan wij, dus 30 minuten lang heb ik me afgevraagd of we wel de goede kant op gingen (ik herkende helemaal niks) terwijl ik de teller met geld zag lopen. Gelukkig kwamen we uiteindelijk op het goede adres uit.

De dieren hier maken het werk echt de moeite waard. Als je een wasbeertje in zijn ogen kijkt... en hij je vervolgens probeert te bijten (maar ze blijven schattig)! Vanochtend had ik weer het genoegen om voor kooi 1 (de horrorkooi) te zorgen. Toen ik ze ontbijt bracht greep 1 wasbeer mijn staart en wilde niet meer loslaten; vervolgens gingen ze in mijn emmer met water zitten die ik nodig had om hun potty te verversen en als laatste stalen ze het putje. Een warm welkom dus, maar alle schrammen die ze me bezorgen vergeet ik bij het zien van een wasbeer die van een glijbaan gaat. Een vertederend gezicht. Ook zijn de eerste baby's binnengekomen, 2 eekhoorntjes. Ik vond ze een beetje op naakte garnalen met dichte ogen lijken en zag er nog geen eekhoorn in. Het babyseizoen is dus officieel geopend, laat de slapeloze nachten maar komen!

Verder bestaan mijn dagen vooral uit spierballenkweken en schoonmaken. Vandaag heb ik weer de hele dag geverfd (gelukkig wel in een heerlijk zonnetje), en de dagen ervoor veel hout gesjouwd, gezaagd en dingen gesorteerd. In de avond kijk ik vaak met andere interns tv of zitten we gewoon gezellig in onze kelder. Iedereen leest hier veel, waar ik wel blij mee ben. Het is een raar gevoel om te beseffen dat ik al op 1/3 van mijn critter care tijdben en op 1/5 van mijn totale Canada trip... Ik hoor ook veel verhalen van andere interns over andere steden in Canada (Calgary schijnt niet de moeite waard te zijn), dus mijn rondreis begint zich al een beetje te vormen in mijn hoofd. Ik heb ook nog de uitdaging gekregen om het eekhoorn-handboek uit mijn hoofd te leren als voorbereiding op het baby-seizoen, ik ben benieuwd of mijn hersens nog werken!

(will be continued soon...)